Bandullo de Caldas de Reis

Cuando empecé con este blog dudé con que nombre “bautizarlo” y finalmente me decidí por O Bandullo, por significado lingüístico que tiene en Galicia y por la presencia de este término en mi casa.

¿Qué es un bandullo?

La R.A.E. lo define como “vientre o conjunto de las tripas”.
La R.A.G. hace una definición más amplia y tiene más significados que podéis consultar AQUÍ.
De hecho, en Galicia, este término se utiliza mucho más que en el resto del estado español: enche-lo bandullo, comer mucho hasta hartarse, medrar o bandullo, engordar.

En cocina conozco el bandullo de carne y el dulce o de leche. El de carne es un tipo botelo o androia, y se hace con el estómago del cerdo, llenándolo con las carnes de la matanza. Para verlo pincha AQUÍ.

El bandullo dulce es un pudin de pan.

Yo cocinaré el dulce, que en mi familia llamamos bandullo de Caldas.

Mi bisabuela materna era de Caldas de Reis, y de Caldas (y comarca) viene esta receta. Su hija, mi abuela, contaba que se hacía en el vientre del cerdo, y se rellenaba con una masa cargada de huevos que resultaba un manjar, siendo este plato típico del antroido (carnaval).

Nosotros hacemos el bandullo con pan del día anterior (pan reseso), leche, huevos, mantequilla, canela, azúcar, pasas y piñones. Además de no esperar al carnaval para disfrutarlo. Se puede tomar frío o caliente, pero templado es como más me gusta.

He buscado por la red alguna otra información sobre este tema y encontré cosas muy interesantes AQUÍ, AQUÍ, AQUÍ o AQUÍ.

8 comentarios:

Pilar - Lechuza dijo...

Victor, no pude ver el vídeo desde tu blog, tuve que irme a youtube.
No conocía O Bandullo de Caldas, aunque por los ingredientes, es parecido a un budín. El aspecto final es super apetecible. Me ha fascinado!!
un biquiño

VentoMadeira dijo...

¡ArreCarallo!, sen tempo non foi.

Xa estaba eu pensando que non querías amosar un dos segredos gastromómicos da túa familia. Pero vexo que non é así. Cando se entere a túa nai vaiche dar unhas labazadas.

Dou fe de que é unha das larpeiradas maís ricas e viciosas que probei, xunto coa torta de mazá.

Saúde e bicos.
VentoMadeira

Ana dijo...

Hola, por mi zona también se hace (Morrazo), por Pascua y con algunas diferencias respecto al tuyo, sin mantequilla ni piñones, y con anís. La verdad es que está buenísimo, yo en Pascua lo prefiero a la rosca.
Un saludo.

Josemari dijo...

Bueno, bueno....resulta fascinante ver como con las cuatro cositas que había en casa se hacían estos postres tan apetitosos. Con el uso de la pota le has dado un toque que pareciera que lo estaba haciendo tu bisabuela. Solo faltaba el horno de carbón o de leña para rematar la postal. Muy curioso Victor.

Los de cocina creativa, ni idea de estas exquisiteces :)

Saluda a Pilar en el curso.

O Bandullo dijo...

Pilar - Si, es un pudin de pan. Un pudin muy larpeiro. Bicos.

VentoMadeira - Ti o que querias era que te convidara a xantalo, pero teño na casa algún que traga por dous...
Bicos

Ana - Si, depende de la zona varía ligeramente. Está buenísimo.
ABRZS

Jose Mari - Algún día utilizaré el horno de leña, ya lo verás.
Los saludos serán dados, además nos sentamos pegaditos.
ABRZS

Su dijo...

Oye ! que sepas que a esta manchega le ha encantado o'bandullear!!
Gracias por el post!

Un abrazo fuerte

Maria J. dijo...

Me alegré mucho con este vídeo. Mis padres vivieron en Caldas muchos años y mi madre también hacía bandullo. La receta es muy similar, aunque usaba manteca en vez de mantequilla pues le da un toque especial.
Ahora soy yo quien lo hace, pero la verdad es que no consigo aquel punto de sus bandullos.

Un saludo

DOLORES dijo...

Mis abuelos eran de Caldas, pero vivían en Asturias, de donde yo soy, y mi abuela nos lo hacia por Carnaval. Gracias por compartir esta receta, desde que falleció no lo he vuelto a comer. Pero hoy mismo lo haré para mi familia. Saludos

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...